Met nog twaalf kilometer trainen tot de marathon (en nog twee maanden om niet geblesseerd te raken) is New York nog nooit zo dichtbij geweest. De duurlopen worden langer en de spanning neemt toe!

Trainen vanaf nul

Voor Berlijn trainde ik in 2019 met een programma op maat in de Runkeeper-app. En hoewel ik pas in september zou afreizen naar onze oosterburen, startten de voorbereidingen al in maart. Die luxe is er nu niet: na een langdurige heupblessure pakte ik december vorig jaar het hardlopen voorzichtig op, liep ik eind maart voor het eerst 10 kilometer en kon ik half juli weer een Halve Marathon aan. Voor de Afstand der Afstanden in de Big Apple heb ik daarom zélf een schema gemaakt. Een schema dat vooral niet te belastend is voor mijn heup.

Lessen uit het verleden

In mijn schema staan een aantal elementen uit eerdere programma’s: de Workoutoefeningen en Run-Walk-Run (+ Magic Half Mile) trainingen van Garmin Coach Jeff Galloway, bijvoorbeeld. Die worden aangevuld met 800 meter-trainingen (die ik uit het schema van de marathon-organisatie heb afgekeken). En om de week staat er een lange duurloop op de planning.

Duurlopen

Hoe easy de lange afstanden in aanloop naar Berlijn me afgingen, zoveel moeite heb ik er nu mee. Ik vind mezelf behoorlijk traag (de trainingen voor Berlijn deed ik gemiddeld 1 kilometer per uur sneller als mijn trainingen voor New York). Nu weet ik als geen ander dat de snelheid van een lange duurloop er écht niet toe doet. Maar als de laatste kilometers van je lange duurloop uitlopen in een soort van krampachtige Run-Walk-Run, dan geeft dat de burger natuurlijk geen moed.

Compressiekousen en zere voeten

Gelukkig is een en ander ook wel te verklaren. In het kader ‘voorkomen is beter dan genezen’ doe ik ál mijn trainingen met compressiekousen aan (voorafgaand aan mijn heupblessure had ik ’t een tijdje in mijn knie, dat wil ik niet nog een keer meemaken). Mijn kuiten? Eén bonk spier. Trek er een strakke Herzog-kous overheen en je haalt je loopsnelheid zó met 1 kilometer per uur naar beneden. Een ander bijkomend nadeel: zere voeten. Nee echt, ik heb nog nooit zo’n zere voeten gehad na (en soms ook al tijdens) een run. (dus: heb je nog tips tegen pijnlijke pootjes, leef je dan vooral uit in de reacties onder dit bericht 👇🏼) Maar al met al ben ik nog steeds blessure-vrij. En dat is ook wat waard.

De Grote Dertig

Maar goed, het begint nu echt te korten: nog twee maanden tot de Marathon en nog twee (extreem) lange duurlopen op het programma.

Zondag tikte ik voorzichtig de dertig aan. Bepakt met water, gelletjes en Dextro’s voor onderweg stond ik al vroeg buiten (want: warm!). De eerste kilometers waren genieten: van de muziek in mijn playlist, van de omgeving, van alle lopers die ik onderweg tegenkwam (waarvan één in het bijzonder). En tot de 25 kilometer leek het er zelfs op dat ik The Big 3 – 0 in drie uur zou uitlopen. Maar daar was hij: de Man met de Hamer…

Marathon Countdown

Zoals je leest: de spanning zit er goed in. Maar ik kan vooral niet wachten tot hysterische Amerikanen me rijendik naar de finish schreeuwen (iets wat ik alleen ken uit alle verhalen en waar ik me vooralsnog geen voorstelling bij kan maken). Nog twee maanden en dan ren ik naar de finish in New York! Mijn doel? Onder de vijf uur finishen. Want dan komt je naam in de New York Times, is me verteld.