Hardlopen is mijn leven en de rest plan ik daaromheen. Althans, dat is hoe anderen het zien.
Het moet 2009 zijn geweest dat via via de serie ‘Start to Run’ op mijn laptop kwam te staan, weggestopt in de folder ‘Zooi’. Sporten was niet zo mijn ding: op de bank liggen, chips eten en sigaretten roken was natuurlijk veel lekkerder. Op een goede dag in 2011 kwam ik de audio-reeks van de Vlaamse Evy weer tegen. Ik installeerde ‘m op mijn iPhone 4S, trok mijn schoenen aan en ging. Weken later rende ik voor het eerst 5 kilometer. Aan één stuk. Trots! Ik kon dit.
Keep running
Tien kilometer klonk als een hele marathon-afstand. Als me dat zou lukken… Ik kocht het vervolg op ‘Start to Run’: de ‘Keep Running’ serie van Evy. Kocht. Want van (muziek) downloaden na het Napster-tijdperk heb ik nooit zoveel begrepen. Maar het was de investering waard. De intervaltrainingen in de nieuwe reeks waren zwaar en vooral het huppelen – wat de Belgische me opdrong te doen als warming-up – vond ik aardig voor schut. Uiteindelijk bereikte ik mooi mijn doel: ik rende de 10 kilometer.
Tilburg Ten Miles
Ik werkte bij het Eindhovens Dagblad en ‘zusje’ Brabants Dagblad was hoofdsponsor van de Tilburg Ten Miles. Gratis startbewijzen voor collega’s die mee wilden rennen. Dat leek me wel wat, maar de Ten Miles (16 kilometer) was me een brug te ver. Dus ik schreef me in voor de Ladies Run: 10 kilometer. En op zondag 1 september 2013 rende ik voor het eerst naar de finish: 55 minuten en 56 seconden deed ik er over.
Eén ding wist ik zeker: volgend jaar sta ik aan de start van de 10EM. Vanaf dat moment ben ik besmet met het ‘hardloop-virus’. Want een jaar later stond ik er: aan de start van ‘echte’ Ten Miles. En in september 2018 liep ik de officiële afstand voor de vijfde keer (mét een nieuw PR).
Zoals met alles wilde ik daarna méér. Oktober 2015 liep ik mijn eerste Halve Marathon. In Eindhoven. “Eens maar nooit weer,” riep ik nadat ik de eindstreep behaalde. Maar het jaar erop rende ik wéér naar de finish in Eindhoven.
Afstand der Afstanden
Nu blijft er nog maar één over: de Afstand der Afstanden. De Hele Marathon. Mijn Droom. Al een hele tijd, overigens. Driekwart jaar geleden liep ik op een vrije zondag een trainingsrondje van 30 kilometer. Mijn langste afstand ooit. Wat ik daarna voelde, was onbeschrijflijk. Zo veel pijn! Niet alleen die zondag, maar ook de dagen daarna.
Maar de marathon, dus. Mijn doel voor 2019.