Wat was 2018 een prachtig, maar warm hardloopjaar. Temperaturen rezen de pan uit: op de dag van de Rotterdam Marathon in april was het al warm, in juni rende ik bij 20 graden een nieuw PR op de 5 kilometer en de hitte hield aan tot de Halve Marathon van Eindhoven in oktober. De warmte weerhield me er niet van mijn schoenen aan te trekken en naar buiten te gaan. Want het jaar 2018 was goed voor 1.194 kilometer. In mijn laatste blog van 2018 een maandoverzicht:

Januari: een goed begin

Ik trapte het jaar af met de Genneper parken loop in Eindhoven en rende daar mijn eerste vijftien kilometer van 2018. De Genneper parken loop staat garant voor een goed begin van het nieuwe jaar. Een gezellige run voor het goede doel met een gekleurde handdoek en een kop warme erwtensoep na afloop. In 2018 rende ik er alweer voor de vijfde keer naar de finish. En ook in 2019 sta er ik weer aan de start! Na de Genneper parken loop rende ik in januari nog 56 kilometer. Geen slecht begin van het nieuwe jaar: 71 kilometer in januari.

Februari: the cool shoe shine

Wat schoenen betreft, begon het jaar wat minder goed. Want wat heb ik die donkergrijze Nike’s vaak vervloekt! Ik kocht ze in 2017, net na de Halve Marathon van Eindhoven. Mooi, dat was dit paar Nike Zoom zeker. Maar iedere training voelde het alsof ik op karton liep. En mocht het ook maar een béétje regenen dan had ik al natte voeten. Na 300 kilometer was ik het beu. Van mijn baas kreeg ik met kerst een envelopje en dat besteedde ik in februari aan nieuwe loopschoenen: paars/roze New Balance Vazee. Van die mooie, grijze Nike’s nam ik na 40 kilometer in februari afscheid. In totaal rende ik die maand 88 kilometer, de laatste 48 op mijn nieuwe paar.

Maart: marathon-droom

De marathon staat al een hele tijd bovenaan mijn bucket list. En zo kreeg ik in maart een waanzinnig idee: misschien was het nog wel haalbaar te trainen voor de Rotterdam Marathon, een maand later. Van vriendlief kreeg ik een heupband, zo eentje om eten en drinken in mee te nemen tijdens een lange duurloop. En toen hij op wintersportvakantie was, ging ik. Bepakt met gelletjes en flesjes water. En dat ging behoorlijk goed! De gelletjes van de Decathlon deden hun werk en vulden mijn energielevel goed aan. Superlekker waren ze niet. Pas na 27 kilometer kreeg ik het zwaar in de benen. Ik perste er nog 3 uit en na 30 kilometer rennen, vond ik het wel mooi geweest. Dat moment wist ik niet hoe ik het had… …zo veel pijn! Ik moest niet stoppen met wandelen, dan schoot de kramp in mijn benen. Hier mocht ik nog een weekje van nagenieten.

Vriendlief speelt graag voor Sinterklaas. Ik maakte een website voor zijn bedrijfje en in ruil daarvoor gaf hij me in maart een sporthorloge. En niet de minste. Een Garmin Forerunner 645. Een hele upgrade van mijn Fitbit Alta HR, die ik voorheen droeg.

Tijd om dat nieuwe gadget eens goed te testen. En waar kan je dat beter dan op het circuit? In maart deed ik mijn eerste run buiten Brabant, op Circuit Zandvoort. Hoe tof is dat! Het parcours van de Runner’s World Zandvoort Circuit Run start op het circuit waarna het zijn weg vervolgt door de duinen en over het strand. Om vervolgens door het centrum van Zandvoort weer terug te gaan naar de finish op het circuit.

De kilometers over het strand en door de duinen leken me erg pittig. Daarom koos ik voor de veilige weg en rende ik in Zandvoort de 12 kilometer in plaats van een halve marathon.

De maand maart piekt erbovenuit qua kilometers, mede te danken aan mijn lange duurloop. In totaal rende ik maar liefst 136 kilometer deze maand!

April: vervloekt

Goed, die deelname aan de Rotterdam Marathon is er nooit gekomen. Achteraf ben ik daar best blij mee. De temperatuur liep die zondag op tot 20 graden. Dat maakte het voor veel deelnemers erg zwaar en het zijn geen beste omstandigheden voor een eerste marathon.

In maart stond ik voor het tweede jaar op rij aan de start van de Vennenloop van atletiekvereniging Taxandria in Oisterwijk. Ideaal, want die is letterlijk bij mij om de hoek. Na een tegenvaller in 2017 – ik was die dag hondsberoerd en besloot stijf van de pijnstillers tóch mee te rennen – was ik vastbesloten om dit jaar wel een goede tijd te zetten op de 10 kilometer. Maar de avond voor de Vennenloop kreeg ik Mevrouw Mug op bezoek. Gezellig, want daar kan ik nog wel eens allergisch op reageren. Dus de bewuste zaterdag zat ik met een dikke enkel. Balen! Maar toch gestart. En met moeite ook gefinisht. Maar niet de topprestatie waar ik op hoopte.

Er lijkt voor mij een vloek te zitten op de #Vennenloop van @TaxandriaAtOwij: vanavond de #10K niet eens onder het uur kunnen lopen. Ondanks mijn GIGA dikke enkel wél de finish gehaald 🙌🏼 #datdanweerwel #running #nevernotrunning #ookmeteendikkeenkel #doodaanallemuggen pic.twitter.com/x39l8zgxiq

— Erika Massuger (@ErikaMassuger) 21 april 2018

Verder was de maand april goed voor een totaal van 104 kilometer.

Mei: Asics Pace Academy

Sinds ik een iPhone heb, houd iedere kilometer bij met de app RunKeeper. Mijn eerste hardloopactiviteit staat op 11 juli 2011. De laatste jaren is RunKeeper verder ontwikkeld en tegenwoordig staan er ook trainingsschema’s op. Waaronder de Asics Pace Academy, bedoeld om sneller te worden. Dat was dan ook het doel dat ik me in mei stelde.

In 2017 liep ik mijn eerste officiële tijd op de 5 kilometer: met 25 minuten en 16 seconden werd ik 12^de van de 558 deelneemsters aan de Ladiesrun Eindhoven. Met een beetje extra training zou dat dit jaar een plekje in de top 10 moeten worden, had ik bedacht. En daarom liep ik vanaf mei iedere week een intervaltraining van de Asics Pace Academy. Intervalletjes zijn natuurlijk korte(re) afstanden, daardoor rende ik mei 99,5 kilometer in totaal.

Juni: who run the world? Girls!

De tweede zondag van juni, het moment van de waarheid. Waren die extra intervaltrainingen genoeg voor een top 10 tijd? De weergoden waren vastbesloten roet in het eten te gooien: op de ochtend van de Ladiesrun steeg het kwik tot 20 graden. Normaal start ik bij een run altijd ergens achteraan. Het werkt een stuk motiverender om mensen in te halen dan wanneer je zelf ingehaald wordt. Deze dag startte ik vooraan. En dan ook echt helemaal vooraan. Na het startschot gas erop! En zorgen dat ik niet ingehaald werd.

De eerste kilometers lukte dat goed. Ik liep alleen en er zat een flink gat tussen mij en mijn voorgangster. Maar na een kilometer of drie passeerden een aantal dames. Ik maakte me niet druk, de 5 en de 10 kilometer startten dezelfde tijd. Misschien gingen zij wel voor de tien. Terug op Strijp-S stond vriendlief als een echte coach langs de lijn: “kom op!”. Maar ik was ka-pot. Er kon écht geen tandje meer bij. Uiteindelijk finishte ik met een tijd van 24 minuten en 42 seconden en werd daarmee 9^de van de 413 deelneemsters aan de 5 kilometer.

Mission accomplished! ✌🏼

De maand juni bleef het warm, waardoor ik deze maand een totaal van 77,5 kilometer rende.

Juli: feelin’ hot, hot, hot

En ook in juli daalde de temperatuur niet. Sterker nog: het werd alleen maar warmer. Ik had net mijn baan opgezegd, dus deze maand was ik lekker veel vrij. Genoeg tijd om te rennen. Maar om 10 uur ’s ochtends een rondje bij 27 graden is eigenlijk van de zotten. En daarom ook deze maand niet veel kilometers: juli komt op een totaal van 96 kilometer. Wel iets meer dan de maand ervoor, maar dat krijg je met al die vrije dagen.

Augustus: early bird

Na een aantal weken vakantie en een paar fijne dagen met vriendlief op Ibiza begon ik in augustus aan mijn nieuwe baan! Als e-mail en content marketeer bij Autobedrijf Van den Udenhout. Een hele mooie, nieuwe kans waar ik ontzettend naar had uitgekeken. Een échte fulltime baan. Want na jarenlang een 36-urige werkweek gekend te hebben, kreeg ik er nu 4 uur per week bij. Iedereen die me kent, weet dat die vrije vrijdag om de week me heilig was. Ik was daarom wel een klein beetje bang dat ik nu wat minder tijd voor mezelf zou hebben en dat er wekelijks een aantal kilometers bij in zouden schieten. Maar niks blijkt minder waar. De switch naar Van den Udenhout pakte goed uit voor mij: zo veel leuke dingen te doen en de werkweek vliegt (nog steeds) voorbij. En wat hardlopen betreft, sta ik gewoon wat vroeger op. En ren ik mijn kilometers nog voordat ik in de auto stap naar Oss, ‘s-Hertogenbosch, Veldhoven, Eindhoven… Geen dag hetzelfde.

Wat wel hetzelfde bleef deze maand, was de temperatuur. Want wat was het warm! Met de Tilburg Ten Miles in het vooruitzicht, moest ik wel mijn kilometers maken. Ondanks de warmte rende ik in augustus twee trainingsrondjes van 12 kilometer en zelfs twee van 16 kilometer. En daarmee komt deze maand op een totaal van 104 kilometer.

September: lustrum vieren

De eerste zondag van september sta ik sinds 2013 aan de start van de Tilburg Ten Miles. Voor mij is het het mooiste evenement dat er is. Dat komt vooral door het publiek. Want de eerste zondag van september gaat heel Tilburg naar buiten en wordt je als loper aangemoedigd van start tot finish. Zo bijzonder! Een klein jubileum voor mij, want dit jaar loop ik voor de vijfde keer de 10EM tijdens de Tilburg Ten Miles.

En ook de eerste zondag van september was het warm, zo’n 23 graden aan de start. Mijn doel was daarom om gewoon lekker te lopen en te genieten. De kilometers wilden aardig vlotten en terwijl ik naar de finish rende, leek het een eindtijd onder het anderhalf uur te worden. Dat zou een nieuw PR zijn. Helaas deed ik bijna 6 minuten over de laatste kilometer, toch de warmte. Maar het werd wel een nieuw PR: 01:31:45 op de 16 kilometer. Wat was ik blij! Ik besloot het meteen te gaan vieren met een paar biertjes, maar toen ging het licht uit…

K.O. op een terras in Tilburg. Gelukkig kwam ik weer snel bij, want de ambulance was al gebeld. Daarom deze note to myself (en tip voor iedereen die dit leest): na een lange afstand eerst even iets eten en goed (water) drinken voordat je naar de alcohol grijpt 😉

Na de Tilburg Ten Miles verschijnt de Halve Marathon van Eindhoven aan de horizon. Eerst goed (door)trainen dan pas inschrijven, was mijn idee. Dus de laatste zondag van september rende ik een rondje van 21 kilometer en 100 meter en een startbewijs werd een feit.

Alle lange afstanden in september waren goed voor een totaal van 115 kilometer.

Oktober: Eindhoven de warmste

Op naar Eindhoven waar ik de tweede zondag van oktober voor de vierde keer meedeed aan de halve marathon. Het kwik steeg die dag tot 26 graden waardoor het geen weer was voor snelle streeftijden. Ook een klein pijntje in mijn enkel weerhield me daarvan. In 2 uur, 5 minuten en 3 seconden rende ik naar de finish. Achteraf gezien niet eens mijn slechtste tijd.

En ondanks dat de dagen deze maand toch echt korter werden, krijg ik mezelf nog steeds zo gek om drie keer per week te rennen.

Dat alles maakte de maand oktober goed voor 100 kilometer.

November: jij krijgt die lach niet van mijn gezicht

Na enige twijfel rende ik in november toch weer naar de finish op de Beekse Bergen. En daar heb ik geen spijt van. Op de terugweg in de auto zong John de Bever zijn “jij krijgt die lach niet van mijn gezicht” op repeat. Want op de Warandeloop rende ik een mooi, nieuw PR van 49 minuten en 53 seconden op de 10K.

De 93 kilometers die ik in november rende, waren koud en donker. Met een klein lichtpuntje in Eindhoven tijdens de GLOW Run.

December: nieuwe doelen

De laatste kilometers van 2018 rende ik op oudjaarsdag. Een fijn en rustig rondje van 6 kilometer, terugkijkend op een prachtig hardloopjaar. Want ik liep dit jaar niet één, niet twee, maar gewoon drie nieuwe PR’s: op de 5, de 10 en de 16 kilometer welteverstaan.

In het nieuwe jaar verleg ik mijn focus van snelheid op afstand. Want ondanks een negatieve loting sta ik over zo’n 6 maanden aan de start van mijn eerste marathon. In Berlijn. Daar kijk ik ontzettend naar uit, eindelijk gaat mijn droom werkelijkheid worden. Maar voordat het zover is, moet ik eerst flink aan de bak. Kilometers maken!

Gelukkig heb ik al heel wat mooie kilometers in het vooruitzicht. Om te beginnen natuurlijk de Genneper parken loop in Eindhoven, de eerste zondag van het nieuwe jaar. En een week later ren ik naar de finish in Egmond.

Met een halve marathon training op eerste kerstdag was de laatste maand van het jaar goed voor 110 kilometer. En met de maand december erbij opgeteld, heb ik heel 2018 maar liefst 1.194 kilometer gerend. Dat is bíjna een retourtje Berlijn.

Op nieuwe doelen en op mooie kilometers. Op een sportief en blessurevrij 2019! 🥂